Altijd net een beetje anders

"Wil iedereen die tegen de stroom oproeit, wel links aanhouden?", deze Loesje tekst was een van de motto's van mijn moeder. Ik ben opgevoed in een links nestje bestaande uit mijn moeder, mijn zus Linda en ik. Elke twee weken ging ik een weekend naar mijn vader. En dan was er nog een wisselende schare huisdieren, waarover later zeker meer. In dat kleine gezin leerden we sociaal te zijn, open, eerlijk, mensen gelijkwaardig te behandelen, respect te hebben voor het mileu, open te staan voor diverse culturen en geloven en we waren graag creatief en scheppend bezig. We hadden het daar zo druk mee, dat rust ritme en regelmaat soms vrij ver te zoeken waren.

Laatst las ik de uitspraak; wie uit goede bodem geboren is, komt altijd weer tot bloei. En ik denk dat ik dat ben. Heb soms een dip in mijn leven, de heftigste toen mijn moeder vorig jaar overleed, maar ik kom altijd wel weer tot  bloei. Ken je van die tuimelpoppetjes? Dat ben ik ook. Soms sla ik stijl achterover, om vervolgens net zo snel weer terug te veren en nog wat naschommelend sta ik dan bij te komen van de klap. Op het moment sta ik trouwens nog steeds na te bibberen van het overlijden van mijn moeder, enigszins uit balans op z'n zachtst gezegd. Maar ik zie wel in dat het weer goed komt. Deze pijn zal een plekje krijgen.

En ik ben er inmiddels wel achter gekomen dat tegen de stroom oproeien echt de zwaarste methode is. Ik kies vaak de minst verwachte route, ga vaker op m'n bek en krabbel ook wel weer op. 
Hoe dan ook, ik doe, denk en zie dingen vaak anders. Iedereen is natuurlijk anders, uniek, op zijn eigen manier. Maar als ik de bladen lees, tv kijk, met mijn vriendinnen klets en Jan Modaal bestudeer, dan concludeer ik steeds weer; bij mij gaat dat anders, voelt dat anders. Zo zijn wij vegetariers, dan ben je sowiezo al een beetje anders. (Vraag maar aan Tygo die laatst geen stukje worst mocht op de peuterspeelzaal.) Wij stemmen links, da's ook niet echt meer in. Mijn vriend is hoofskostwinnaar en dat is hopeloos ouderwets en afhankelijk. Ik doe vrijwilligerswerk (ja echt, gratis!). En tot slot proberen wij zo min mogelijk mee te doen aan de ratrace van onze economie. Consuminderen heet dat met een hip woord (ben ik toch nog een beetje modern) Daarover zeker later meer, want daar zitten nog veel verbeterpunten! (Fijne tips zijn altijd welkom.) Zoals ik al zei; wij roeien tegen de stroom op en houden links aan.Welkom bij mijn columns. Roei Lees je mee?